www.isr.fora.pl

Gość

Przychylając się do próśb uczestników zajęć Sekcji Filmowej Koła Naukowego, najbliższe spotkanie odbędzie się 14-eg bm., we wtorek, w podziemiach klubu "Bomba", przy Pl. Szczepańskim. Poniżej podaje program na kwiecień i maj, dominuje w nim tematyka związana z europejskim kinem gatunkowym, zwłaszcza kinem grozy. Jest to motywowane przygotowywanym przeze mnie tomem prac pt. "EUROPEJSKIE KINO GATUNKOWE", jak również tematyką podejmowaną na zajęciach z Kulturotwórczego Znaczenia Sztuki Filmowej. Wszystkich chętnych, zapraszam serdecznie. Spotkania zaczynają się o godz. 20.30.
Przeznaczone są głównie dla studentów, ale wszyscy chętni do wysłuchania wykładu, są mile widziani.

14 kwietnia
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
MARTIN (MARTIN, 1977) George’a A. Romero – czyli 30 oblicz wampira, albo co to jest „horror progresywny”.
OPIS: Zrealizowany ponad 30 lat temu, przez ojca „nowego horroru” – George’a A. Romero – film „Martin” jest mistrzowskim przykładem „horroru progresywnego” – łamiącego gatunkowe schematy i filmowe klisze, czyniącego z wykorzystywanego już setki razy przez filmowców tematu, motyw pozwalający na odkrycie głębokiej prawdy o ludzkiej naturze, skazanej na samotność ale desperacko od niej uciekającej, nawet w objęcia śmierci. W ujęciu Romero wampir jest nastoletnim socjopatą, polującym na samotne kobiety z fiolką chloroformu i żyletką do nacinania przegubów rąk. Ale do końca nie wiemy, czy mamy do czynienia z chorym psychicznie samotnikiem, czy może jednak to współczesne widmo Draculi, wyczarowane z kinematograficznych omamów i fantazji obecnych również w filmowym dziele twórcy NOCY ŻYWYCH TRUPÓW.

21 kwietnia
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
CMENTARNA BALLADA O MIŁOŚCI I ŚMIERCI (DELLAMORTE, DELLAMORE, 1994), Michaela Soavi – romantyczne korzenie europejskiego horroru.
OPIS: Wyjątkowy film Micheala Soaviego jest przykładem włoskiego horroru komediowego, luźno nawiązującego dla klasyki gatunku – horrorów giallo, Dario Arento (u którego Soavi terminował jako asystent reżysera) i dzieł Sama Raimiego, zwłaszcza klasycznego cyklu „Martwe zło”. Soavi puszcza wodzę swej nieposkromionej wyobraźni filmowej dając nam dzieło tyleż zabawne, co zastanawiające, próbujące rzucić światło na nierozerwalny splot popędu życia i śmierci niepodzielnie rządzący ludzką duszą i ludzkim ciałem. Ten film to przykład gatunkowej hybrydy, zanurzonej w literackich i filmowych konfliktach, erudycyjnej gry w ekranowe straszenie.

28 kwietnia
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
POTOMSTWO, (THE BROOD, 1979), Davida Cronenberga –czyli kwintesencja „body horroru”.
OPIS:„Body horror” – czyli „horror cielesny”, dziecko genialnej i chorej imaginacji Davida Cronenberga, którego twórcze niepokoje zrodziła obserwacja śmiertelnie chorego ojca, którego ciało w fazie choroby przybierało dziwne, fantastyczne kształty. „Potomstwo” to być może najpełniejsza, filmowa wypowiedź kanadyjskiego reżysera na temat ograniczeń ludzkiej cielesności i prób jej przekraczania, zaklęta w niesamowite, przerażające obrazy jakby wyjęte z głębi ludzkich koszmarów.

5 maj
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
FALE PRZERAŻENIA (SHOCK WAVES, 1977) Kena Wiederhorna – czyli rzecz o „nazi-horrorze”.
III Rzesza, obok Sowieckiej Rosji Stalina, była największym koszmarem w historii ludzkości. Jej ideologiczne korzenie tkwiły w okultystycznych praktykach i quasi-naukowych eksperymentach. Nic więc dziwnego, że współczesne kino grozy podjęło temat nazistowskich tajemnic, czyniąc je wdzięcznym tematem filmowym. Przykładem takiego „nazi-horroru” jest niezwykły, będący przykładem połączenia kina grozy i widowiskowego filmu przygodowego, „atmosferyczny” horror Kena Wiederhorna, przy swym rozrywkowym odium próbując zmierzyć się również z autentycznymi koszmarami przeszłości.

12 maj
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
BRAMA PIEKIEŁ (PAURA NELLA CITTA DEI MORTI VIVENTI, 1980) Lucia Fulciego – „spaghetti-horror”-próba definicji.
Lucio Fulci (1927-1996)był Sergiem Leone włoskiego kina grozy – który swe studia medyczne wykorzystywał chętnie w pracy filmowca, z precyzją chirurga eksponując ludzkie wnętrza (w dosłownym tego słowa znaczeniu). Ale BRAMA PIEKIEŁ, a dokładnie MIASTO ŻYWEJ ŚMIERCI – to dziwny, niepokojący film grozy, prócz przerażenia stawiający ważne pytania na temat współwystępowania świata cielesnego i duchowego.

19 maj
BOMBOWE KINO W KRYPCIE
HALLOWEEN, 1979, Johna Carpentera – czyli amerykański spadkobiercy „giallo”.
John Carpenter (ur. 1948) mistrz amerykańskiego horroru, który w swych filmowych produkcjach wskrzesza literackie widma prozy Poego i Lovecrafta, tworząc na ekranie przekonujące wizje wywołujące strach i przerażenie, wszedł do filmowego biznesu dzięki filmowi, który w równym stopniu nawiązywał do włoskiego kina grozy giallo, co do literackiego „Amerykańskiego Gotyku”. „Halloween” – opowieść o enigmatycznym mordercy który niczym „anioł śmierci” niesie zagładę mieszkańcom miasteczka Haddonfield zredefiniowała amerykański horror czyniąc z niego pole psychologicznych i antropologicznych eksploracji.

26 maj
BOMBOWE KINO W KRYPICE
TEKSASKA MASKAKRA PIŁĄ ŁAŃCUCHOWĄ (THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE, 1974), reż. Tobe Hooper – czyli co to jest „Nowy Horror”.
Jeśliby układać listę najbardziej przerażających filmów grozy w historii X muzy film Hoppera znalazłby się z pewnością na samej górze zestawienia. A jednak ten owiany legendą, dziś już kultowy film, wbrew obiegowym opiniom i pozornie wszystko mówiącemu tytułowi, straszy nie tyle realizmem scen przemocy co niepowtarzalną, przytłaczającą atmosferą, przez którą przebije smoliście czarny humor. Warto przyjrzeć się dziełu Hoppera i całej jego twórczości i zastanowić się nie tylko nad jego wpływem na współczesną kulturę (nie tylko amerykańską), ale także nad jego innymi antropologicznymi implikacjami.

Prowadzenie i przygotowanie dr Piotr Kletowski – opiekun Sekcji Filmowej Koła Naukowego Instytutu Studiów Międzykulturowych UJ.